Ayşe Tütüncü ve Saliha Demir genelevden kurtulmayı başarabilmiş iki kadın. Medyadan olduğu kadar 2007 yılı seçim sürecinde yaptıkları kampanyalardan da onları yakınen tanıyoruz. Diptekilerin bağımsız milletvekili adayları olarak cesaretleriyle, çabalarıyla, hayatlarıyla ve mücadeleleriyle hayatımda iz bırakan yüzler onlar.
‘Ben isteyerek hayat kadını olmadım/ Et pazarında isteyerek etimi satmadım.’Bunlar Ayşe'nin sözleri.
Bu fotoğrafın çekildiği gün Taksim Meydanı'ndan başlayan yürüyüş Karaköy'de genelevin önünde sona ermişti. Ayşe ve Saliha kapıyı yumrukladılar içerideki arkadaşlarına seslerini duyurabilmek için. İşin ilginç yanı yıllarca dışarı çıkamadıkları o genelev kapıları bu sefer yüzlerine tamamen kapalıydı. Devletin o kapıda durması için atadığı polis onları uzaklaştırmaya çalıştı.
İlk defa o gün girdim genelev sokağına. O akın akın boşalma güdüsüyle akan toplulukla ilk defa o gün karşılaştım. Kulağımda Ayşe'nin kapıyı yumruklarken sarfettiği cümle var.
"Şimdi neden kapıyı açmıyorsunuz?"
Bu fotoğraftaki çelişki hoşuma gidiyor. İşte İstanbul'dan vazgeçememe nedenlerimden biri. Önde çarşafla kocasına poz veren bir kadın. Arkada ise bir travesti ve genelevde çalışmış kadınlar seslerini duyurmak için yürüyorlar. İyi ki varsın İstanbul. Sayende imkansız diye birşey olmadığını öğrendim.
23 Haziran 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder